Zeegras is een belangrijke soort voor de Waddenzee. Zeegrasvelden dienen als foerageergebied, kraamkamer en schuilplaats voor onder andere schelpdieren, vissen en vogels. Daarnaast wordt zeegras ook wel een biobouwer genoemd. Als een zeegrasveld voldoende oppervlakte en dichtheid heeft, kan het de golven dempen. Hierdoor stroomt het water minder hard, bezinkt fijn sediment en wordt het water helderder, wat de groeicondities van zeegras bevordert. Het zeegras heeft hier zelf baat bij, maar ook veel andere soorten kunnen hiervan profiteren.
De terugkeer van zeegrasvelden is dan ook erg belangrijk voor het herstel van een rijke Waddenzee.
De afgelopen jaren is daarom op verschillende plekken in de Waddenzee zeegraszaad uitgezaaid door de Waddenvereniging, Natuurmonumenten, Rijkswaterstaat en the Fieldwork Company. De resultaten van de uitzaai-experimenten zijn echter wisselend en om te achterhalen waardoor dit komt, wordt er onderzoek gedaan.
Zo blijkt uit onderzoek van mariene bioloog Laura Govers van de Radboud Universiteit Nijmegen dat het zeegras dat wordt gebruikt voor de herstelproeven in de Waddenzee besmet is met een water¬schimmel. Die zorgt ervoor dat besmette zaden veel minder kiemkrachtig zijn dan niet-besmette zaden. Om het kiemingspercentage te verhogen, doet mariene bioloog Els van der Zee van Altenburg & Wymenga onderzoek in samenwerking met de Radboud Universiteit Nijmegen en the Fieldwork Company en in opdracht van Natuurmonumenten. In dit onderzoek wordt gekeken of kopersulfaat en verschillende zoutgehaltes de besmetting met de waterschimmel kunnen verlagen waardoor er in de toekomst mogelijk meer zeegras kan opkomen in de uitzaai-experimenten.
De nieuwsbrief Zeegrasherstel kunt onder deze link vinden.
De nieuwsbrief Zeegrasherstel kunt onder deze link vinden.
Dr. Els van der Zee kan u meer informatie geven over dit project.
23-2-2017 NIEUW: paper verschenen bij Nature.com. Klik hier.